Stoep Stories

StoepStories is een unieke achtdelige serie Outdoor Flash Fotoshows in Amsterdam. Het zijn twee uur durende buiten-exposities van fotografen op de stoep in de stad. In een raamwerk op wielen hangen 12 flinke foto’s. Daarnaast staat een kistje, de ‘speakers corner’, waarop de fotografen hun werk toelichten en in gesprek gaan met het publiek van voorbijgangers, buurtgenoten en collega makers.  

We doen onderzoek naar relevante onderwerpen over Amsterdam en zoeken daarbij naar makers die deze vragen visualiseren in hun werk. We selecteren de beeldmakers waarvan het werk aansluit of juist contrasteert met het onderwerp om zo onze blik als kijker te scherpen en te verdiepen.

StoepStories is een reactie op het gebrek aan ruimte in Amsterdam voor fotografen en lens-based kunstenaars om te experimenteren met hun werk. Er zijn prachtige musea en galeries en die laten niet per se te weinig fotografie zien, maar er is altijd een hoge drempel die genomen moet worden voor nieuwe projecten en andere vormen. Daarnaast is deze  cul­tu­re­le ac­ti­vi­tei­ten een sociale ontmoetingsplek voor  buurtgenoten en kunstenaars, waar ideeën en ervaringen worden gedeeld. De speakerscorner vindt plaats in de openbare ruimte waardoor we verschillende bewonersgroepen en passanten bereiken.

StoepStories #01 gaat over de energietransitie. In de jaren vijftig woonden de fotografen Ata Kando en Ed van der Elsken op de Achtergracht in Amsterdam. Vanuit hun huis fotografeerden zij de drukke kolenhaven die daar destijds was. Naast de foto’s van Kando en van der Elsken is het werk van Henk Wildschut te zien over de recent gesloten kolencentrale Hemweg 8 in Amsterdam West. Wildschut vertelt het verhaal achter de energietransitie en Stadsarchief conservator Anneke van Veen licht het werk van Kando en van der Elsken toe.

StoepStories 02 
Noëlle Ingeveldt
Jaap Scheeren,
Borneokade hoek Blauwpijpstraat, Amsterdam Oost
Vrijdag 3 juni, van 17-19 uur.

StoepStories #02 is het verhaal van de fotografen Noëlle Ingeveldt en Jaap Scheeren. Zij laten in hun foto’s de natuur het overnemen van de mens; Noëlle Ingeveldt toont een selectie uit haar serie the Crayfish Invasion ( De invasie van de rivierkreeft) en Jaap Scheeren toont werk uit zijn nieuwe boek Flipping the Bird.

Sinds 1985 leeft de Rode Amerikaanse Rivierkreeft in de Nederlandse wateren. Het dier werd geïmporteerd voor onze consumptie en door onze eigen vraatzucht domineert het nu onze wateren met vele miljoenen exemplaren. Doordat wij onze watersystemen hebben vervuild en belast met specifieke voedingsstoffen hebben wij de perfecte habitat gecreëerd voor de kreeften. Zijn invasieve karakter brengt het ecosysteem nog verder uit balans. Dit probleem speelt niet alleen in Nederland, bijna elk continent wordt gedomineerd door de Amerikaanse Rivierkreeft. Terwijl wij verblind worden door onze eigen hebzucht, en omdat wij het karakter en overlevingsinstinct van de kreeft gigantisch hebben onderschat nemen zij nu langzaam de wereld over. Met dit langlopende artistic research heeft Berkveldt, samen met haar kreeften Kees, Frits en Rita, haar onderzoek verwerkt in een sciencefiction animatie.

Jaap Scheeren is in 2018 begonnen met wandelen en fotograferen in het bos en later de duinen en vond in het fotoboek De Ramp van 1953 de ultieme urgentie om van dit wandelen een verhaal te maken. Zeker toen ik in de boekenkast van mijn grootvader het gelijknamige boek tegenkwam. Een ramp die ver weg lijkt, maar die in het collectieve geheugen moet blijven om herhaling te voorkomen. Dit verhaal was voor mij het sleutelmoment om dit project voort te zetten.

Flipping the Bird' is een verhalend beeldverslag, een fotoroman eigenlijk, van een lange en intensieve wandeling in de duinen, waarbij de hoofdpersoon zich opnieuw probeert te verbinden met de natuur. Tijdens deze wandeling wordt hij langzaam verliefd op het landschap, de flora en de fauna en hij denkt dat deze liefde wederzijds is. Er ontstaat een bijzondere, surrealistische, humoristische en confronterende dialoog tussen mens, flora en fauna. Op het hoogtepunt komt de hoofdpersoon erachter of de liefde wederzijds is en kiest hij zijn weg...

Het verhaal speelt zich af in de duinen in verband met de voortdurende dreiging van de zee voor mijn land. Het menselijk handelen en de keuzes die we nu en in de toekomst maken zijn daarbij van groot belang.

Uitgangspunt voor StoepStories #03 zijn de foto’s gemaakt van Amsterdamse stadsparken. Op foto’s van Jeroen Hofman zien we van een hoog standpunt mensen scharrelen in het park.
Dit werk wordt gecombineerd met nachtfoto’s gemaakt in dezelfde stads parken met een bewakingscamera, op deze beelden zien we dieren over de grond scharrelen. Bijvoorbeeld een vos in het Flevopark die net een rat heeft gevangen en vastgelegd wordt door een camera die daar neer gezet is door de Stadsecologen Koen Wonders, Atze van der Goot en Stijn Nollen.

StoepStories 04
Marynka Dovhanych 
Christian van der Kooy
Locatie: Van Limburg Stirumplein, Staatsliedenbuurt.  
Vrijdag 24 juni, van 17-19 uur,

Voor StoepStories #04 heeft de fotograaf Christian van der Kooy voorgesteld om samen met de kunstenaars Marynka Dovhanych te exposeren. Hij heeft haar werk leren kennen via Instagram waar ze dagelijks een tekening publiceert.

Marynka Dovhanych (°1994, Kaniv, Oekraïne) is een kunstenaar en filmmaker met een achtergrond in architectuur. Ze studeerde af aan de National Academy of Fine Art And Architecture in Kiev.
Haar belangrijkste artistieke medium is animatie. De esthetiek komt voort uit de vereenvoudiging van beelden, het beeld te reduceren tot de elementen die het meest nodig zijn voor het verhaal.

"Dit project laat twee soorten Oekraïne zien: het onafhankelijke en het bezette. Delen van Oekraïne, waar de bloedige vingers van Rusland niet bij konden komen, zijn vol leven. De schoonheid van het Oekraïense landschap spreekt voor zich. Ook al worden we constant bedreigd, we voelen een soort rust en bescherming die je alleen in de geborgenheid bij je thuis kunt voelen. Wij, die in Oekraïne zijn gebleven, zijn nauw verbonden met ons land en onze geschiedenis, en we kunnen niet alle verschrikkingen binnenlaten die zich vanuit Rusland als een besmettelijke ziekte verspreiden. Elke dag is het een enorme lijdensweg en inspanning om dit onder ogen te zien, en alleen ons leger kan het stoppen. Elke dag kost het ons honderden levens.
Sommige EU-politici en burgers begrijpen niet waarom Oekraïne niet kan opgeven, en waarom we Rusland niets van ons grondgebied kunnen geven in ruil voor een gecompromitteerde tijdelijke vrede. Dat mogen we niet laten gebeuren, want in de door Rusland gecontroleerde Oekraïense gebieden pleegt het Russische leger genocide. Dit woord is in alle zorgvuldigheid gekozen, en geen overdrijving. Er heerst complete vernietiging, dood en hopeloosheid. We beschermen ons prachtige land, maar we beschermen ook de wereldvrede. We moeten de genocide zo snel mogelijk stoppen!
Als we een compromis sluiten met Russische terroristen, zullen ze ons land stuk voor stuk blijven veroveren en opknippen. Ze zullen onze natie wegvagen en de wereld doen vergeten dat de Oekraïense taal en cultuur ooit hebben bestaan. Deze huidige oorlog is het resultaat van een 300 jaar durende onophoudelijke strijd. Het is in wezen een oorlog tussen fundamenteel goed en kwaad, tussen duisternis en licht, waar het kwaad zich in de meest gruwelijke vorm manifesteert. Als het kwaad ook maar ergens een voet tussen de deur krijgt, als het kwaad ongestraft blijft, zal het zich buiten Oekraïne, in geheel Europa blijven verspreiden.

Realiseer je je hoe belangrijk het is om Oekraïne te bewapenen?! Help ons de verspreiding van het kwaad te stoppen.”

Christian van der Kooy (Goes, 1983, NL) woont en werkt in Den Haag. Zijn werk vertrekt vanuit een conceptuele benadering en reflecteert op de cultuur-historische inrichting van het landschap en de stedelijke ruimte.

In zijn subjectieve documentaires analyseert en interpreteert hij alledaagse situaties, waarbij verborgen karakteristieken zichtbaar worden gemaakt binnen een nieuw gedefinieerde context.

Gevoel van plaats vormt het hart van zijn fotografische essays. Hij is bijzonder geïnteresseerd in de interactie van mensen met hun gebouwde leefomgeving: ruimten van co-existentie waar een persoonlijke geschiedenis, culturele en sociale transformaties teweegbrengt.